یادت هست؟؟؟

یادت هست که گفتی: دوستت دارم 

 سرم رو پایین انداختم و گفتم نظر لطفته.

سرم رو

بالا آوردی تو چشام نگاه کردی و گفتی نظر لطفم نیست نظر دلمه

 تکرار اون حرفای نافذ و

اون جمله که هیچ وقت برایم تکراری نمی شد باعث شد که دل من هم صاحب نظر بشه

و منو مجبور کنه که بهت بگم :

                                         منم دوستت دارم.

مگه نگفته بودی دوستت دارم؟مگه دوستت نداشتم؟

چرا حالا تنها هم آغوش من یاد توست؟

یکی از ما دو تا دروغ می گفتیم...

                                              ولی هنوز...

 همان قدر برایم عزیز هستی که نمی توانم تهمت آن دروغگویی

رابه تو بزنم.

آری من دروغ می گفتم دروغی به وسعت تمامی بی تو ماندن هایم

من دوستت نداشتم من دیوانه وار عاشقت بودم.

من تو را با ذره ذره ی وجودم می پرستیدم

                                                          ولی تو...

                          حالا من زیر بارون موندم تنها

                                                      بدون تو ...